ഭയം അനിഷ്ടമായത്‌ എന്തുകൊണ്ട്‌? ഒരു ഉടുവസ്ത്രം എന്നപോലെ സ്നേഹിതനായിരിക്കുന്നു. " ഇരുണ്ട്പൊയ ഭാവിയില്‍നിന്നും കൂരിരുട്ടില്‍ കരിമ്പൂച്ച എന്നപൊലെ നിണ്റ്റെ ശരീരത്തെ കൊത്തിവലിക്കുന്നവയേ ഞാന്‍ നിനക്കു കാട്ടിതന്നു" - ഭയം പറഞ്ഞു. " ഞാന്‍ നിണ്റ്റെ സുഹ്രുത്ത്‌ മാത്രമാകുന്നു. ഇത്രയും നാള്‍ ആരുണ്ടായിരുന്നു - നിണ്റ്റെ സഹചാരിയായി.. സന്തോഷമോ? സന്താപമോ? കരുണ്യമോ? ദേഷ്യമോ? കുശുമ്പൊ ? - ഇല്ല, ഉള്ളതു ഞാന്‍ മാത്രം. നിന്നെ ഒരിക്കലും പിരിയാത്ത നിണ്റ്റെ ഉറ്റ മിത്രം. ഞാന്‍ മാത്രം".
കേണു കേണു ഭയം പറഞ്ഞു. "എന്നെ നീ കൈവിടരുതേ... എന്നെ നീ കൈവിടരുതേ... "
"ഈതാളുകള്‍ മറിക്കുമ്പൊഴും ഞാന്‍ നിന്നില്‍ ഉണര്‍ന്നു വരുന്നില്ലേ..? "
ഒരു പ്രവാചകനെപൊലെ ഭയം പറഞ്ഞു
" ധീരത നിന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നു ! ഭയം നിന്നെ പൊറുപ്പിക്കുന്നു !
ഞാന്‍ സധുവിണ്റ്റെ പ്രതീകമണ്‌. ഹിംസ്ര ജന്തുക്കളേ ഭയന്ന്‌ ശിലപോലെ നില്‍കുന്ന ആ പാവം മാനിനെ നീ നോക്കു.... അവണ്റ്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ നിഴലിട്ടു കിടക്കുന്നു. പറക്കമുറ്റാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങളുള്ള തള്ള കിളികളുടെ ഉറക്കമില്ലത്ത കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ എണ്ണയായി പറക്കുന്നു... ഞാന്‍ പീഠിതണ്റ്റെ സഹചാരിയണ്‌. പീഠകനില്‍ ഞാന്‍ ഇല്ല ".
